Święto Zmarłych
uroczystość Wszystkich Świętych (1 listopada) w IX wieku, zaś Dzień Zaduszny (2 listopada) w X wieku.
Obchody zaduszne są tak stare jak ludzkość. Nie ma takiego zakątka na ziemi, w którym nie oddawano by czci zmarłym.
Nasi przodkowie wierzyli, że duchy zmarłych mogą w tę noc przychodzić na ziemię,
że ich cienie idą z cmentarza do kościoła na nocne nabożeństwo, który odprawia dla nich duch zmarłego proboszcza.
Jeszcze na początku XX w dzień przed Zaduszkami pieczono chleby, gotowano bób i kaszę, na wschodzie także kutię,
a wszystko to wraz z wódką pozostawioną na noc na stole jako poczęstunek dla duchów.
Zostawiano otwarte furtki, uchylone drzwi, aby duchy mogły bez przeszkód wkroczyć w progi swoich domostw.
Palono wielkie ognie na cmentarzach, rozstajnych drogach, na podwórzach, a zwłaszcza na grobach samobójców.
Dzisiaj wszystkie te praktyki i ofiary zastąpione zostały nabożeństwami w kościołach, modlitwami,
odwiedzaniem cmentarzy, kwiatami składanymi na mogiłach i płonącymi świecami. Zarówno dawne,
jak i obecne obchody ku czci zmarłych łączy ta sama intencja
- uczestnicząc w nich spłacamy dług pamięci wobec wszystkich naszych zmarłych.
